Sweet Goodbyes

Nadat Saskia en Michelle mij weer verlaten hadden, begon ik me pas te realiseren hoe kort ik nog maar in Oxford ben. Mijn laatste week Oxford gaat vandaag namelijk in. De afgelopen twee weken kan ik het best omschrijven met het woord: intens. Ik heb echt zoveel mogelijk tijd doorgebracht met mijn vrienden, nu het nog kon. Maar ik heb van een hoop vrienden, waaronder mijn lieve huisgenootjes, afscheid moeten nemen. En dat was toch wel heel erg moeilijk als je 4 maanden met elkaar samen hebt gewoond. Maar dat is ook logisch als je ziet hoe close we zijn geworden in een korte tijd. Het waren niet alleen huisgenootjes, maar ook mijn beste vriendinnen en het voelde echt alsof we familie waren. Ik ben nu dus nog als enige over in onze flat en dat voelt toch wel heel erg vreemd. Ik zal even een beetje beschrijven wat ik hier de afgelopen weken gedaan heb. Bereid je voor, want dit is een redelijk lange blog.

Op dinsdag 12 mei hebben we even de toerist in eigen stad uitgehangen. We zijn met een groepje naar de Botanic Garden geweest, wat gratis is voor studenten van Oxford (leuke bijkomstigheid). Het was die dag echt heerlijk weer, dus het was wel leuk om daar even rond te lopen. Daarna hebben we nog wat winkeltjes gekeken en zijn we door gegaan naar Oxford Castle. Waar dit het resultaat van was:

Oxford Castle

Uiteindelijk zijn we lekker gaan chillen in University Parks. Dit is echt ontzettend groot en er wordt altijd cricket gespeeld. Dus daar hebben we nog even bij staan kijken. En ik ben erachter gekomen dat als er een sport is waar ik niets van snap, dat cricket wel is. Het meest opvallende vind ik misschien nog wel dat ze hier witte pakken aan hebben terwijl je het speelt in het gras. Dus Tatiana en ik moesten wel lachen toen we allemaal kinderen lekker door het gras zagen rollen met die pakken.

University Parks met Tats

In de avond zijn we naar the Star Pub geweest, want ja die pub poster moet toch ook echt nog vol voor ik weer thuis ben (wat me nooit gaat lukken aangezien er welgeteld 62 op staan!!!). Wat deze pub bijzonder maakt, is dat je er allemaal spelletjes kunt spelen. Er stond zelfs een oude Nintendo waarop je Mario Kart kon spelen. Verder hebben we Triviant en Pictionary gespeeld. Maar Stefano en ik waren de enige non-native speakers en wij hadden hier dus allebei nog best wel moeite mee. Ik vind Triviant in het Nederlands namelijk al best lastig. Maar goed, het was een mooie avond!

The Star Pub

Op donderdag 14 mei ben ik met Tatiana naar de Warner Bros Studio in Londen geweest voor een Harry Potter tour. Dit stond namelijk nog op mijn bucketlist. Het klinkt misschien stom, maar dit was toch wel een van de coolste dingen die ik hier gedaan heb. Ik vond het namelijk heel gaaf om te zien hoe alles in elkaar gezet is en hoeveel tijd er in die films gestoken is. Ik vond het heel bijzonder om daar rond te lopen en alle filmsets te zien. Ook hebben Tatiana en ik op een bezemsteel en in the flying car gezeten. Dit doen ze dus met zo’n green screen waarbij de achtergrond veranderd. 

The Great Hall, Harry Potter

Op vrijdag was het tijd voor de laatste keer Club Lava met zijn allen. Dit was echt weer een hilarische avond! Ik ga het uitgaan hier zeker missen. Want het heeft zeker wat om iedere keer met zijn allen in een rode dubbeldekker naar het centrum te gaan. Ook vind ik het echt gezellig dat iedereen ook echt aan het dansen en gek doen is en er geen barhangers bij zijn! Mooie herinneringen aan deze club en de mensen. 

Die week daarna bestond vooral uit heel veel uitgaan, heel veel lachen, maar toch ook wel heel veel tranen. We hebben nog een keer met zijn allen in de ochtend een echt English breakfast gegeten. En stiekem vind ik dit eigenlijk best lekker. Maar het is maar goed dat ik er geen gewoonte van gemaakt heb.

Afgelopen vrijdag hadden we ons laatste Flavours of the World Night met de vaste groep en iedereen had echt weer heerlijk eten gemaakt! Het was Jess haar laatste avond… En zij was ook de eerste die ons ging verlaten. We hebben met zijn allen in onze keuken gezeten en we zijn bijna de hele nacht opgebleven en hebben herinneringen opgehaald. Iedereen had kaarten voor elkaar geschreven met leuke herinneringen die we aan elkaar hebben. In de kaarten die ze voor mij geschreven hadden, werd ik moedig genoemd, er werd gezegd dat ik een sterke persoonlijkheid heb en dat ik altijd eerlijk ben. Mooie complimenten, al zeg ik het zelf en ik kan mezelf er ook zeker wel in vinden. Ik heb hier echt vrienden gemaakt waar ik trots op mag zijn en die ik mijn leven lang niet meer ga vergeten. Ik ga ze dan ook echt ontzettend erg missen. Mijn beste vrienden hier wonen dan ook bijna allemaal in Amerika of Australië. Niet ideaal, maar wel een mooi excuus voor een leuke reis. 

Laatste grouphug met z'n allen

The Breakfast Club

Gelukkig heb ik ook nog Nederlandse vriendinnen gemaakt hier. Daarmee ben ik op zaterdagavond naar het Enchanted Garden Ball geweest. Dit was een soort van festival georganiseerd door mijn universiteit. Uiteindelijk gingen er niet super veel mensen heen die ik kende, maar ik heb alsnog echt een superleuke avond gehad. Er waren echt heel veel verschillende dingen te doen. Je had er een karaokebar, kermisattracties, een photobooth, goede muziek, lekker eten en allerlei rare spelletjes die je kon doen. Uiteraard ook weer even genoten van de outfits van de Britse bevolking. Want tja, die mensen kennen echt geen schaamte!

Enchanted Garden Ball met Dutchies

Er zijn gelukkig nog steeds wat vrienden van mij hier in Oxford. Dus ik vermaak me nog prima met de mensen die er nog zijn. Zo ben ik eergisteren met Stefano, Nicole en Corey naar Blenheim Palace geweest. In dit paleis is Winston Churchill geboren. Het is echt een prachtig paleis met enorme tuinen eromheen. Dit was zeker de moeite waard om te bezoeken.

Blenheim Palace

Morgenochtend vertrek ik met Sanne voor twee dagen naar Brighton. En dan komen mijn ouders en broer alweer deze kant op om mij op te halen…Ondanks dat ik natuurlijk veel zin heb om mijn familie weer te zien, betekent het ook het einde van een geweldige tijd hier. Wat zal ik het gaan missen...

Tot over een week!

Vriendinnetjes op bezoek!!!

Vorige week dinsdag was het Bevrijdingsdag en ik vond het stiekem toch wel erg jammer dat ik niet naar Bevrijdingspop kon in Haarlem. Maar mijn Amerikaanse vrienden vieren op deze dag altijd Cinco de Mayo (wat 5 mei betekent in het Spaans). Dit is oorspronkelijk een feestdag van Mexico en de Mexicanen vieren dan ook hun vrijheid. Dus die avond gingen we met een groepje eten bij een Mexicaans restaurant. Daarna was er een feest georganiseerd in mijn favoriete bar: Freud. In één van mijn eerdere blogs schreef ik hier al over dat het een soort Griekse tempel is dat vroeger een kerk was, maar nu is omgetoverd tot een bar. Het thema was: roaring twenties, wat jullie waarschijnlijk wel kennen van de film The Great Gatsby. Ik kwam daar in mijn eentje aan omdat ik weer met een ander groepje had afgesproken om naar dat feest te gaan. Maar gelukkig was Sanne er al en we hadden meteen even wat leuke mensen ontmoet van Oxford University. Later arriveerde de rest van de groep en het was een heel gezellige avond! Verder mag ik nu dan ook ‘eindelijk’ zeggen dat ik zomervakantie heb! Want ik heb donderdag mijn laatste toets gehad! Ben wel benieuwd naar al mijn resultaten hier, maar we gaan het zien… 

Op vrijdag kwamen mijn vriendinnen Saskia en Michelle mij opzoeken in Engeland. Sam, nog een andere vriendin van thuis, woont in Londen en die is daar au-pair. We hadden met zijn vieren in Londen afgesproken in een heel artistiek wijkje genaamd Shoreditch. Ik was hier nog niet eerder geweest maar ik vond het echt onwijs leuk! Overal waar je keek zag je heel gave street art en je had allemaal leuke vintage winkeltjes en eettentjes. Hierna moest Sam werken en ben ik met Mies en Sas doorgegaan naar de Shard, het hoogste gebouw van Europa. Vanaf daar hadden we echt prachtig uitzicht over de hele stad! 

Shoreditch met Sas en Mies

Street art Shoreditch

Shoreditch

In de avond gingen we uit in Camden Town in Londen en daar hadden we weer met Sam afgesproken. We zijn toen eerst naar een bluesbar geweest waar een bandje op kwam treden. Daarna gingen we door naar club KOKO waar Sam even had geregeld dat we op de gastenlijst stonden, dus we konden mooi gratis naar binnen. Ik denk dat dit wel één van de vetste clubs is die ik ooit heb gezien. Het was namelijk een soort oud theater en het was echt super groot. Er kwam een goede band optreden en ik vond het echt leuk om eindelijk weer even met mijn vriendinnen van thuis uit te gaan. ’s Nachts zijn we weer met de bus terug naar Oxford gegaan.

Club KOKO, Londen

Op zaterdag had ik die meiden al een beetje wat van Oxford laten zien. Ze stonden echt perplex want ze hadden nooit verwacht dat het zo’n prachtige stad was. Ze zeiden echt: “Hè? Ik dacht dat het een beetje een verwaarloosde Engelse stad was, maar overal waar je kijkt is het echt super mooi. Het lijkt wel een sprookje!” Verder wisten ze ook niet zoveel van Oxford af van tevoren, maar ze vonden het echt geweldig. ’s Avonds hebben ze het grootste deel van mijn vrienden hier kunnen ontmoeten want we gingen bij ons in de keuken chillen en daarna uit in Lava (een club waar we altijd heen gaan). We waren echt met een super grote groep dit keer en ik vond het denk ik wel de leukste avond tot nu toe. 

Bridge of Sighs, Oxford

De volgende dag zijn we weer de stad ingegaan en hebben we een bootje gehuurd en later nog wat souvenirs gekocht. s ’Avonds zijn we uit eten geweest met mijn huisgenoten en AJ bij een leuke pub waar ik zelf ook nog niet eerder was geweest. Je hebt hier in Oxford niet echt terrasjes maar je hebt bij veel pubs een garden waar je dan kunt zitten als het lekker weer is. Dat is eigenlijk een soort patio, maar dat ziet er wel echt schattig uit.

Maandag was het alweer de laatste dag dat Sas en Mies hier waren. We hebben toen een free walking tour door Oxford gedaan. Ik had dit zelf ook nog niet eerder gedaan. Maar dit vonden we alle drie echt ontzettend leuk en interessant. Ik zie namelijk altijd wel al die gebouwen hier staan en over sommige weet ik ook wel iets, maar ik hoorde echt heel veel leuke nieuwe feitjes over de geschiedenis van deze gebouwen. Het werd allemaal ook echt op een leuke manier verteld door een studente die hier woont. Om half drie gingen de meiden weer richting het vliegveld. Ik kreeg nog een een countdown scheurkalender die zij voor mij hadden gemaakt met allemaal grappige foto’s van ons en het blijkt dat ik over 22 dagen al thuiskom. Dat zal toch wel weer even wennen zijn…

Christ Church

Ik vond het echt onwijs gezellig dat mijn vriendinnen er waren. En ook leuk dat ze dan eindelijk een goed beeld hebben van hoe ik hier leef en wie mijn vrienden hier zijn. Dus Mies en Sas super bedankt voor het leuke weekend en dat jullie me op zijn komen zoeken!!!!

De laatste loodjes

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb. Maar we gaan gewoon verder waar we gebleven zijn. 

De tweede week van mijn vakantie stond vooral in het teken van muziek. Rianne, Nicole en ik moesten voor ons vak Advanced Video Production een videoclip maken voor een aanstormend talent. En laten wij nou net een heel getalenteerde vriendin hebben, namelijk: Sanne Daas! We hebben die woensdag dus de hele dag voor dat project gefilmd en het resultaat mag er zijn. Sanne gaat deze videoclip ook echt voor haar liedje gebruiken. Dus ik ben daar best trots op! We zijn nog een beetje aan het geluid aan het sleutelen maar als hij helemaal af is, gooi ik hem wel even op Facebook. Hier zie je alvast even een shot uit de clip:

Sanne had de volgende dag een optreden in een pub in Jericho (leukste wijk van Oxford) en daar ben ik met Nicole en Eva gaan kijken. Ik vond dat ze het echt onwijs goed deed! Daarna kwam er nog een andere band optreden en dat was echt geweldig! Iedereen ging echt helemaal los, vooral toen de saxofonist even zijn solootje deed. Het leuke hier in Oxford vind ik dat je in die pubs echt jong en oud door elkaar ziet. Bovendien is de sfeer in de pubs zoooo goed!!! Dit ga ik echt missen.

Zaterdag in de Easter break zijn we naar Londen gegaan met een groep. We hebben daar ons stadje aangemoedigd want de boatraces Oxford tegen Cambridge vonden die dag plaats op de Thames. We hebben de boatraces bekeken vanuit een park naast de rivier waar iedereen lekker in het gras aan het chillen was en er waren eettentjes en een groot scherm waarop je de hele race kon volgen. Ik wist helemaal niet dat dit zo’n big deal was, maar er kwamen echt super veel mensen op af. Het voelde echt een beetje als een festival. Het was echt een super gezellige dag en het zonnetje scheen en Oxford won zowel met de mannen als de vrouwen! ’s Avonds zijn we nog met zijn allen gaan eten bij een Mexicaans restaurantje en daarna hebben we de bus terug naar Oxford gepakt. 

Furnival Garden in Londen

Hammersmith bridge: vanaf hier bekeken we de boatraces

De volgende dag kwam Joey in de middag. Hij was dat weekend met vrienden naar Londen, dus hij plakte er gezellig nog een aantal dagen Oxford aan vast. Waarom ook niet? We hadden elkaar tenslotte alweer een maand niet gezien! Joey bleef hier tot dinsdag en ik verbaas me er nog best over hoeveel we hebben kunnen doen in 2,5 dag tijd. Het leukste vond ik: varen, cocktails drinken op een dakterras met uitzicht over de hele stad en picknicken in South Park met veel te mooi weer! Ik had het trouwens niet verwacht, maar ik ben zelfs een beetje verkleurd in het land van thee en regen. Ik neem mijn woorden trouwens ook terug. Het is hier namelijk echt al weken prachtig weer!

Nadat Joey Oxford weer had verlaten, heb ik het voornamelijk druk gehad met school. Wel hebben we bij ons in de keuken nog even een Flavours of the World Night 2.0 gehouden. Dit was echt ontzettend gezellig! Iedereen had weer erg zijn best gedaan om een gerecht uit zijn eigen land te maken. Ik had dit keer wat minder grootst uitgepakt. Rianne en ik hadden ijs met stroopwafels en maple syrup. Ondanks dat het niet zo bijzonder was, vonden ze het toch heel lekker! Het etentje was ongeveer met 15 mensen en Tatiana haar ouders uit Californië waren er ook bij. Na het etentje stroomde het ineens binnen met allemaal mensen. Als je met vijftien mensen in onze keuken bent, is het al veel. Maar ineens stonden we er met minstens dertig man! Toen realiseerde ik ook hoeveel mensen we eigenlijk kennen hier. Want er was niemand bij die we niet kenden. Het was in ieder geval wel echt een mooi avondje! En het werd alleen nog maar mooier, want Tatiana haar moeder ging met ons mee uit naar een club en ze kocht ook echt shotjes voor iedereen die mee was. Ik vond het echt prachtig dat ze mee uit ging! Ik zie mijn moeder dat eerlijk gezegd nog niet zo snel doen.  Dus Tatiana, als je de moeite hebt gedaan om mijn blog te vertalen: shout-out naar Irene! Hahaha.

Afgelopen maandag was het mijn langste schooldag ooit! Ik had toen van twee vakken mijn final projects op dezelfde dag. In de ochtend moesten we een nieuwsuitzending maken met een groep van 17 mensen en tegelijkertijd begon voor een ander vak dat ik volg het 24 Hours Film Project

.

Rianne en ik zijn, nadat we de nieuwsuitzending hadden opgenomen, meteen naar onze groep gegaan voor het filmproject. We hebben een psychologische thriller gemaakt die voornamelijk bestaat uit flashbacks. Het gaat over een jongen die zijn eigen moeder heeft vermoord, maar dit zelf alleen niet meer weet en beetje bij beetje komt hij hier dan achter door de flashbacks. Ik vond het jammer dat toen wij aan kwamen het hele idee al bijna bedacht was. Maar dat moest ook wel, aangezien we maar 24 uur hadden. Ik vond het wel een hele gave ervaring om zoiets te doen! En ik wil zeker nog eens aan zo’n project mee doen. Al moet ik wel zeggen dat het je behoorlijk sloopt, omdat je een hele nacht overslaat. 

Aanstaande donderdag heb ik alweer mijn laatste toets en dan ben ik lekker klaar met studeren hier. Dan heb ik een hele maand om te doen wat ik maar wil! Ik hoop alleen wel dat ik dan nog even ergens een pot met goud vind, want het portemonneetje begint al aardig leeg te raken. Terwijl ik hier nog vijf weken moet! De tijd gaat wel echt veel te snel...